"Een duet met Jugnot, een droom": Maxime Gasteuil bezoekt Ramatuelle om de film "There's no network" te presenteren

Hij begon naam te maken met internetvideo's, voordat hij de bühne opging met twee succesvolle shows. Nu floreert Maxime Gasteuil in de bioscoop. Na 14 Days to Get Better herenigt hij zich met zijn sidekick Édouard Pluvieux in Y'a pas de réseau . Een familiekomedie waarin hij de affiche deelt met Gérard Jugnot. Een soort Home Alone in de natuur, waar de slechteriken hun kop in het zand steken. Een film die de komiek eind juli als preview presenteerde op de Toiles de Ramatuelle.

Opnieuw vinden we je bij Édouard Pluvieux…

Toen ik echt aan deze baan begon, zo'n tien jaar geleden, had ik niemand om me heen. En ik had het geluk Édouard te ontmoeten, maar ook Benjamin Demay, die al mijn onzin produceert. We werden onafscheidelijk. We gaven onszelf de middelen om 14 dagen te werken om beter te worden en nu zijn we terug voor deze film, met een cast waar we een paar van onze vrienden hebben opgenomen: Zabou Breitman, Bernard Farcy... Het is ontroerend, ze mochten ons echt en wilden met ons meewerken aan onze projecten. En bovenal is er Gérard Jugnot. Hij was vanaf het eerste moment weg van de film.

Hoe is dit project ontstaan?

Hij lag al in de lades tijdens de opnames van 14 dagen . We wilden een avonturenfilm voor kinderen maken. We werden in slaap gesust door The Goonies , Hook , Home Alone ... al die komedies uit de jaren 90. We probeerden een film te maken die ons zou raken, een film voor bij het slapengaan, een uitkijktoren, zoals Gérard zegt. We wilden dat de film generaties zou overbruggen en een beetje een troostdeken zou worden.

Wat herinner je je van deze films?

Het zijn sterke herinneringen, al in de lach, de grappen... En dan is er bovenal een geur, een parfum van de kindertijd. Het roept herinneringen op aan familiemomenten, kerstfeestjes, die momenten waarop we tv mochten kijken, een cassettebandje in de videorecorder mochten stoppen...

Heb je voor je personage van die simpele ziel geput uit het duo Joe Pesci en Daniel Stern uit Home Alone ?

Ja, ik werd ook geïnspireerd door Jamel in Asterix: Missie Cleopatra . Een soort behulpzaam personage, een beetje links, een beetje excentriek, maar teder... niet helemaal dom. Hier hebben de twee niets in hun hoofd, maar ze zijn wel innemend. Gérard had er ook veel plezier in om dat te spelen.

Dit soort personage zonder filter, eerste graad: is het spelen een plezier of een belemmering?

Het is geweldig. Ik heb er niet veel perspectief in, maar mensen in de industrie zeggen dat het moeilijker is, dat je de pathosbarrière niet kunt overschrijden. Sterker nog, kijkers zeggen dat het een tekenfilm is. We hebben niets achtergehouden. Het is leuk, omdat deze twee gasten niet bestaan. Als ze dat wel zouden doen, zouden ze onmiddellijk gepakt moeten worden en de rest van hun leven in de gevangenis moeten zitten! (lacht). Ze zijn niet gevaarlijk, maar ze zijn wel compleet gestoord.

Was het een droom om met Gérard Jugnot een duo te vormen in een komedie?

O ja, het is echt bizar. Ik was superblij omdat ik een van mijn kinderdromen had waargemaakt. Bovendien wilden we al heel lang met hem samenwerken. We hadden een eerste film, de verfilming van mijn eerste show, waarin hij mijn vader zou spelen. Dat ging niet door... maar uiteindelijk werd hij mijn vader in een ander script. Gérard is een sterke schakel in mijn leven. Le Splendid, zijn toneelstukken, zijn films... Het is bizar om zo'n rijke carrière te hebben, zo succesvol te zijn, en zo nederig en nieuwsgierig te zijn.